Monday 11 August 2014

BUDAK BARU..

Aku dan family pindah ke PULAPAH dari Gemas pada tahun 1989.
Waktu tu aku darjah 4.

Biasa la..mula-mula pindah, nak cari kawan,
mesti la buat-buat kayuh basikal.
Jalan-jalan.

Dari jauh nampak dah ada sekumpulan kanak-kanak
(wah..kanak-kanak..padahal kau pun kanak-kanak jugak)
tengah main lompat getah.

Aku lintas la depan mereka. Tak pandang pun kat mereka.
Dengan harapan ada la yang ajak aku main getah sekali.
Dah separuh aku berjalan depan diaorang,
sorang pun tak panggil.
Nak tegur malu..

Dah jauh sikit, terdengar la salah seorang dari mereka jerit,
"Hoi budak baru..."
Cepat je aku pusing..Orang nak berkawan memang camni.
Fuhh...nasib baik kau panggil.
Kalau tak, kena seround lagi aku berjalan.

Dah berkenalan dengan diorang ni, maka berkawanlah kami.
Si kakak nama Nora Mawaraty.
Si adik nama Noor Aidil Surya.
Si adik ni badannya lagi besar dari si kakak.
Aku asyik tersasul je.
"Hoi, aku adik la!"
Aduh...terperanjat-terperanjat kalau bercakap dengan diaorang ni.

Mula-mula dulu pelik jugak dengan nama diaorang.
Nama kakak Nora Mawar Hati?
Nak tanya banyak kali kang, kena jerkah.
Baik aku diamkan saja.
Pegi sekolah tengok nametag biru dia, baru tahu nama sebenar.
Ooo...Nora Mawaraty.

Adik dia, Noor Aidil Surya.
Suria? Matahari? Camane la mak dia boleh dapat idea nama camni.
Nak tanya jugak tapi tak berani.
Huii...memang takut sangat dengan 2 beradik ni.
Jangan la kau silap tanya, memang kena smash balik la.

Camtu jugak la adik lelaki diaorang yang 2 orang ni.
Sorang Adi Putera, sorang Aidir Putera.
Putera? Kenapa Putera? Macam nama anak raja je?
Nama yang asing jugak pada aku.
Kalau sekarang mungkin tak la gayat sangat kot.
Macam biasa la, memang pendam je la soalan tu.

Macam-macam kenangan dengan diaorang ni.
Tiap-tiap hari ada je aktiviti.
Nak-nak pulak bila si kakak jadi kepala.

Bancuh tanah, buat biskut dan bakar atas tudung periuk mak dia yang dah tak elok.
Mmm...dah terserlah bakat mencipta biskut dari kecik lagi rupanya.
Owner Dessert Queen di facebook ni.
(Aku bagi link tu, dapat ke tak di'link'kannya?)

Yang aku dengan Surya ni pun ikut je la
arahan kak Mawar di Hati ni.
Kalau tak,kena marah jugak.

Kadang-kadang, dah penat main masak-masak,
kitaorang bentang tikar bawah pokok jambu batu aku
yang banyak kerengga bontot merah tu.
Berkumpul kat situ. Makan nasi.
Bawak pinggan sendiri yang penuh dengan lauk.
Dah makan situ ramai-ramai, balik..
Hantar pinggan.

Selalunya lepas makan, Kak Nora dengan Surya jarang lepas keluar semula.
Terintai-intai la aku tunggu diaorang keluar balik.

Surya dari tingkap bilik dah gamit-gamit aku.
Nak bagitahu yang mak dia, Acik Normah, tak kasi keluar.
Aku pun terhendap-hendap jumpa Surya dengan Kak Nora kat tingkap bilik diaorang.

"Nor....kau ke tu?"
Aduhh...cik Normah ni tahu aku ada kat tingkap.
Kak Nora dengan Surya cepat-cepat suruh balik.
"Cepat Nor, kang mak aku nampak"

Camtu la kecutnya hati bila Acik Normah bercakap.
Jarang sangat dengar dia cakap slow.
Semuanya 'high-volume'
Fuhh....

Kalau hujung minggu, selalunya aku jerit je dari belakang rumah aku,
"Surya, kerja rumah apa?!!"
Tak sempat Surya jawab, Acik Normah dah jawab dulu,
"Nor, kau tak pergi sekolah ke?!!"
Berlari aku masuk rumah. Mampus aku.
Itu la sorang kawan aku yang paling dekat dengan rumah.
Yang lain jauh. Camane nak tanya kerja rumah apa ni??
Kena la pegi hendap kat bilik dia.
Jalan bongkok-bongkok tau dari rumah,
Takut Acik Normah perasan.

Mereka ni rajin juga ajar aku.
Acik Normah selalu test aku..
Agaknya dah lama dia perhati aku kot.
Macam biasa, laung melaung dah jadi rutin kami.
"Nor!!!"
Aku pun jawab, "Ha"
Acik Normah cakap "Jawab saya la!!"
Aku pun ikut la "Saya"

Sampai sekarang, bila ajar Nana jawab "Saya", teringat Acik Normah.

Surya pun pernah tegur aku.
"Woi Nor...kau tak pakai spenda ke?"
"Aku pakai seluar la.." Confident je aku jawab.
"Pakai seluar pun kena pakai spenda"
Ha..ye lah..
Surya, Surya..sabar je la aku dengan kau.
Terima kasih atas ingatan kau tu.
Kalau tak, mungkin aku tak pakai spendar sampai sekarang.
Kuikuikuii...ada pulak gitu.

Dengan arwah ayah diaorang, tak ada kenangan kot.
Sebab arwah Acik Raman tak banyak cakap.

Haa...ada satu cerita kelakar.
Kak Nora ni cerdik + rajin.
Dikerintingkannya rambut dia yang lurus tu.
Sudahnya, kembang sekembang kembangnya.
Dah tak nak lurus balik.
Hah...siapa suruh pi kerintingkan rambut tu.
Dah heboh pulak rambut tak nak lurus.

Korang teringat tak pada satu Subuh yang hening?
(Saspen ni)
Depan rumah korang ada babi tunggal mati ditembak.
Tu la first time aku tengok babi hutan.
Tak penah tengok oo..
Aku kan dari bandar.

Anyway...korang memang kawan terbaik.
Acik Normah, acik pun terbaik.
Sampai sekarang aku masih lagi takut jumpa diaorang.



Seronok tengok mereka..Semua dah berjaya dalam bidang masing-masing.
Al-Fatihah buat Arwah Acik Raman.



* PULAPAH - Pusat Latihan Polis Air Hitam, Jempol, Negeri Sembilan. 
Sekarang dikenali sebagai PULAPOL Air Hitam.


No comments:

Post a Comment

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...